L’annada 2015 que’ns hasó entrar en un periòde perilhós. Daubuns que’ns prepausan solucions simplistas entà respóner a crisis complèxas. 2015 se n’ei anada mes las crisis que demoran.

Los electors deu país occitan, de mei anar mei nombrós, que’s dèishan enganar per predicators de solucions qui van en contra de las libertats e de las valors de convivéncia shens lasquaus non i a pas de democracia. Qu’ei un camin perilhós o meilèu ua carrèra bòrnia. Lo país occitan qu’ei  malurosament plan tocat per aqueste vòte d’extrèma-dreta.

D’autes que hèn com qui an ganhat las eleccions shens véder que son a cavar la tomba de las libertats fondamentaus en har lo tribalh d’aqueths qui prepausan de préner lo poder e d’aplicar lo dret de la sang en plaça deu dret deu sòu.

Tot que’s passa com se l’istòria mequejava. 2015 nos dèisha en boca un gost d’annadas 1930.

« Las guèrras son cridadas » , çò disen ! La question ei de saber quin se hèn las guèrras de uei ? En bombardar dab avions un enemic esbarrisclat sus un territòri immense o en atacar las bancas qui  l’alimentan ? Qu’an causit de bombardar ! En espiar quin pujan las corbas deus sondatges. Qu’an causit d’installar l’Estat d’Urgéncia a noste meilèu que de har l’estat de las urgéncias.

En 2016 que diseram tostemps, e mei que jamei, non aus qui n’accèptan pas l’exercici de las libertats fondamentaus, qui assasinan e qui pòrtan la mort a noste e pertot capvath lo monde.

En 2016 que deveram aver lo coratge de díser non aus projèctes liberticidas. Sacrificar las nostas  las libertats fondamentaus dab lo pretèxte qu’ei lo prètz a pagar per la securitat, qu’ei ua illusion. Qu’ei dar ua prumèra victòria  aus assassins e préner lo risc que doman las leis d’excepcion sian utilisadas per d’autes objectius. L’Istòria nos ensenha que i a un risc deus grans.

2016 que deurà estar l’annada de la recèrca de solucions navèras per los qui n’an pas de trabalh, per los qui n’an pas lo dequé entà víver, per los qui son obligats de deishar la lor tèrra. 2016 que deverà donc estar l’annada quan calerà díser un còp de mei que la creishença d’un còp èra non tornarà pas e qu’ei viengut lo temps d’inventar quauquarren mei.

En 2016 que calerà díser un còp de mei que i a urgéncias (au plurau) e que’s cau acarar a las questions qui miaçan l’umanitat, qui crèan desequilibris mortaus, com lo cambiament climatic, la misèria, las inegalitats, l’expleitacion despagerada de las riquessas naturaus shens pensar a l’aviéner

, la negacion de la diversitat de las lengas e de las culturas e de la dignitat deus pòbles…Tot aquò que son miaças contra la democracia.

En 2016 las urgéncias non mancaràn pas ; mes n’ei pas ua rason entà installar un Estat d’Urgéncia permanent. Qu’ei mei important de har l’estat de las urgéncias que de har l’Estat d’Urgéncia !

Shens desesperança, shens renonciament, que 2016 sia ua annada de las bona entà totas e tots !

David Grosclaude