e

 Quala es l’amira del combat ?

Los opausants a una vertadièra descentralizacion coneisseràn lèu una novèla victòria ! La dels noms de las regions.

Ara qu’an ganhat la batalha del retalhatge son a metre la zizania entre nosautres a prepaus del nom de la region mai centrala d’Occitania. E òm vei que lo comitat de sabis qu’èra encargat de far de proposicions a pas prepausat res de satisfasent. S’es acontentat de prepausar de noms que pòdon pas metre l’occitanisme d’acòrd.

E finalament òm sap çò qu’arribarà. Òm ditz per rire que lo fotbòl es un jòc que se fa amb 22 jogaires sul terrenh e qu’a la fin es l’Alemanha que ganha. La descentralizacion en França es un pauc parièr. Es un jòc que fa coma se participavan los estatjants de las regions mas a la fin, es totjorn l’Estat central que ganha.

Aquelas « consultacions » sul nom de las regions riscan de mal virar. Pel moment son los catalanistas que son contrariats ; e los compreni plan. Volián una region a despart e lo resultat es que riscan d’èstre escafats.

Puèi son tanben contrariats los autres occitans que vòlon pas que lo nom d’Occitania sol, siá captat per una sola partida del territòri. E pensi coma eles. Occitània es mai que la region centrala. Un adjectiu seriá necessari. Mas quand òm analisa la situacion, finalament la discussion se fa a l’entorn d’una region qu’avèm pas volguda e risca de s’acabar amb un nom que volèm pas e que nos opausarà.

S’aquò es pas une situacion que mòstra la perversitat del centralisme me demandi çò que nos cal ! E sul nom que nos poiràn donar i aurà pas a trantalhar : serem tots de colhonats !

La luta per un nom seriá francament interessanta foguèsse per ua region (o puslèu per de regions ) qu’auriam poscut aprovar dins lor retalhatge e qu’aurián un pauc de poder. Es pas lo cas. La reforma es pas satisfasenta sus aqueles dos punts. Volèm batejar de territòris mal formats, sens cap de poder politic e budgetari.

Nos demòra lo nom per nos poder carpinhar ! I a de monde qu’espèran pas qu’aquò per se trufar un còp de mai d’aqueles provincials qu’an un esperit plan estret. E mancaràn pas de dire que son eles que trencan perqué arribam pas a nos entendre. E soi pas luenh de pensar qu’una bona partida de nòstres capulats regionals qu’an « lors malhums a París », coma dison, son complicis ( e benlèu organizators) de tota aquela confusion.

E vos parli pas de las batalhas que se veson pas dins lo gran public entre les administracions regionalas que se baton per saber qual manjarà l’autre e qual comandarà dins tal o tal sector. Qual aurà las amassadas plenièras, ont se faràn las amassadas de comission, etc…

E nosautres auriam lo temps de nos dividir per saber se cal apelar una region « Occitanie » ou « Occitanie centrale » o encara « Occitanie-Roussillon » o « Terre d’oc» ?

Avètz benlèu remarcat que i a pas una sola proposicion de nom en lenga occitana. Metre lo nom del país sus la mapa del monde dins una lenga qu’es pas la del país en question, es una causa que me pausa problèma.

Per dire la vertat e ma prioritat, se me caliá causir entre « Occitanie » e un nom en lenga occitana coma « Pirenèus-Lengadòc » seriá lèu fait per ieu : seriá lo segond.

La batalha es, de mon punt de vista, de saber se los conselhs regionals prepausaràn, demandaràn, que lo conselh d’Estat prenga en compte los noms dins doas versionso tres segon los cas. Dins lo sondatge a prepaus de la region ont demòri ai prepausat « Aquitània » e non pas « Aquitaine ». De metre lo nom en occitan sembla pas malastrosament a l’òrdre del jorn E, ça que la seriá aquò la vertadièra (r)evolucion. La nos prepausan pas ; e o faràn pas.

Vos parlariái plan de las discussions sul nom que portaràn los estatjants de las regions novèlas mas francament d’ausir parlar d’aquò n’ai lo sadol. En occitan per designar los que demòran dins un lòc, la màger part deu temps dison « los de …» seguit del nom del lòc.

Finalament vesi pas perqué sus la question del nom i auriá una decision dita democratica quand per la question de retalhar las regions se son passats de nòstre punt de vista. Crenti fòrça que las decisons sián ja presas. Donc se devèm perdre, al mens poiriam metre en primièr dins nòstra lista de principis que los noms de nòstras regions se digan tanben oficialament DINS LOR LENGA .